13 kwietnia w Polsce jest obchodzony Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej, którego celem jest oddanie hołdu polskim jeńcom wojennym i więźniom, zgładzonym przez Sowietów wiosną 1940 roku. Wtedy to funkcjonariusze NKWD wymordowali strzałem w tył głowy blisko 22 tysiące Polaków, wziętych do niewoli po agresji Związku Sowieckiego na Polskę 17 września 1939 roku.
Członkowie "Polonii" Zaporoskiej zaznaczyli tę pamiętną datę i złożyli kwiaty w pobliżu pomnika polskich jeńców wojennych w Zaporożu.
Katyń przez lata PRL-u był najboleśniejszą „białą plamą” polskiej historii. Rozstrzeliwanie polskich oficerów, będące realizacją tajnej decyzji stalinowskiego politbiura, rozpoczęło się na początku kwietnia 1940 r. Trwało do połowy maja. Więźniowie obozu jenieckiego w Kozielsku (4,4 tys. osób) wywożeni byli do Katynia. Ze Starobielska (3,8 tys. osób) – do Charkowa, gdzie zabijani byli w piwnicach więzienia NKWD, z Ostaszkowa (6,3 tys. osób) – do Tweru (dawniej – Kalinin). Tam również mordowano ich w piwnicy, zwłoki zaś grzebano w Miednoje. Ponadto w ramach realizacji decyzji Stalina wymordowani zostali więźniowie z tzw. listy ukraińskiej i białoruskiej – ok. 7 tys. osób. Oficjalnie Związek Radziecki ujawnił prawdę o Katyniu dopiero 50 lat po tej zbrodni – w 1990 roku.
13-14 kwietnia 1940 r. to również data drugiej masowej deportacji w głąb ZSRR. W ramach tej akcji do północnego Kazachstanu wywieziono ok. 61 tys. osób, przede wszystkim rodziny represjonowanych wcześniej osób. Dlatego szacuje się, że w tej grupie było ok. 80% kobiet i dzieci, także rodziny oficerów zamordowanych w Katyniu. Szacuje się, że ogółem cztery wielkie deportacje obywateli II RP z terenów zajętych przez Związek Sowiecki objęły kilkaset tysięcy osób. Wiele z nich nigdy nie wróciło do kraju.
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NA PODSTAWIE: Спілка Поляків Запоріжжя “Полонія”
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ